Doğum tarihi: 21 Temmuz 0810
Ölüm tarihi: 01 Eylül 0870
Kaç yaşında öldü: 60
Burcu: Yengeç
Meslek: Din Adamı
Doğum yeri: Buhara, Abbasiler
Ölüm yeri: Semerkant, Abbasiler (Özbekistan)

Hadis ilmi alanında tartışmasız otorite olarak kabul edilen Buhari, 01 Eylül 0870 tarihinde vefat etti.

Kur’ân-ı Kerîm’den sonra en güvenilir kitap kabul edilen el-Câmi‘u’s-sahîh adlı eseriyle tanınmış büyük muhaddisdir Buhari.

Buhari, 21 Temmuz 810 tarihinde günümüzde Özbekistan’da bulunan Abbasiler devrinde Buhara şehrinde doğmuştur. Tam adı Ebû Abdillâh Muhammed bin İsmâîl bin İbrâhîm el-Cu’fî el-Buhârî’dir. Babası o küçükken öldü. Buhârî on yaşına doğru Buharalı muhaddislerden hadis öğrenmeye başladı. Onbir yaşlarında iken hocası Dâhilî’nin rivayet sırasında yaptığı bazı hataları tashih etmesiyle dikkatleri çekti. Onaltı yaşına geldiği zaman İbnü’l-Mübârek ve Vekî‘ b. Cerrâh’ın kitaplarını tamamen ezberlemişti. Küçüklüğünden itibaren annesinin terbiyesi altında Arapçayı ve Kur’an’ı öğrenen Buhari, 825 yılında 15 yaşında annesi ve kardeşi Ahmed ile birlikte Mekke’ye hac amacıyla gittikten sonra Buhara’ya dönerken kendisi ilim öğrenme isteğiyle Mekke’de kaldı.

Mekke’de Hallâd b. Yahyâ, Humeydî gibi âlimlerden hadis tahsil etti. Daha sonra bu maksatla ilim merkezlerini dolaşmaya başladı. Bu merkezler alfabetik olarak şöyle sıralanabilir: Bağdat’a sekiz defadan fazla gitti. Basra’ya dört veya beş defa gitti. Belh’e birkaç defa gitti ve Belhliler’in isteği üzerine onlara kendilerinden ilim tahsil ettiği 1000 hocadan birer hadis yazdırdı. Dımaşk’ta Ebû Müshir’den hadis öğrendi. Hicaz’da altı yıl kaldı. Humus’a gitti. Kûfe’ye birçok defa seyahat etti. Medine’de, Merv’de, Mısır’da ve Nîşâbur’da dolaşarak hadis hâfızlarından faydalandı.

Buhârî’nin uzun seyahatleri sonunda derlediği hadislerle geniş bir kütüphane meydana getirdiği ve seyahatleri esnasında kitaplarını imkân nisbetinde yanında taşıdığı anlaşılmaktadır.

Buhari, babasından kalan servet, onun hiç kimseye muhtaç kalmadan ilim öğrenmesine yeterli olmuştur. İmam olarak anılan Buhârî, İslâm dininin en büyük muhaddisi sayılır. İslâm Peygamberi’nin vefatından 178 yıl sonra Dünya’ya gelen Buhârî, hadisleri halk içinden duyduğu ve kendi araştırmaları ile kaydetmiştir.

Yazdığı Sahih-i Buhârî diye bilinen eser, daha sonradan Sünni (ehl-i sünnet) Müslümanlar için güvenilir hadis kaynaklarını teşkil eden ve Kütüb-i Sitte diye anılan serinin ilk kitabıdır.

Buhari’nin ailesi hakkında bütün bilinenler, adında bir oğlu olduğu, evinde birkaç
câriyesi bulunduğundan ibarettir.

Buhari, Horasan Valisinin (Valinin oğlunu okutmadığı için) isteklerine ters düşünce Ehl-i sünnet görüşüyle bağdaşmayan fikirlere sahip olduğunu iddia ederek Buhara’dan Semerkant’a sürgüne gönderildi. Semerkant’a 3 mil mesafede bulunan Hartenk kasabasındaki akrabalarını ziyaret etti. Fakat orada hastalandı ve Semerkant’a gidemedi.

Buhari, 01 Eylül 0870 tarihinde Abbasiler, Semerkant’da 60 yaşında ölmüştür.

Buhârî orta boylu olup zayıf ve ince bir yapıya sahipti. Birçok güzel huyu yanında az konuşması, başkalarının sahip olduğu imkânlara özenmemesi gibi özellikleri de vardı. Yiyip içmeye önem vermezdi. Onun cömertliğini, dünya malına değer vermediğini ve yardım severliğini gösteren davranışları pek çoktur. 25.000 dirhem alacaklı olduğu birine karşı gösterdiği müsamaha dikkat çekicidir. Uzun zamandan beri borcunu ödemeyen bu şahıstan bazı idareciler vasıtasıyla alacağını tahsil etmesini tavsiye edenlere, “Ben onlardan yardım istersem onlar da benden işlerine geldiği gibi fetva vermemi isterler; dünya için dinimi satamam” demiştir. Fakat bazı dostları ona rağmen bu konuyu yöneticilere söylediler. Buhârî bunu haber alınca ilgililere mektup yazarak borçluya bir kötülük yapılmamasını istedi ve onunla her yıl kendisine 10 dirhem ödemek üzere anlaşma yaptı. Buhârî’nin dünya işleriyle ilgilenmediği, şahsî işlerini bir adamının yürüttüğü kendi ifadelerinden anlaşılmaktadır.

Kitapları:

– Et Tarih el Kebir (Daha sonra bu eseri et Tarih es Sağir adı ile özetlemiştir.)
– Es Sulasiyat
– El Edeb el Müfred: Ahlâk hadislerini toplayan bir eserdir. İstanbul’da 1306, Kahire’de 1346, Hindistan’da 1304 yıllarında basılmıştır.
– Halk-u Ef’ali’l İbad
– Raf’ul-Yedeyn fi’s-Salah: Namazda el kaldırmakla ilgiidir. Kalküta’da 1257, Delhi’de 1299 yıllarında yayınlanmıştır.
– Kitâbu Duafâü’s-Sagîr: Zayıf ravilerin hallerinden bahseder. Hindistan’da 1323 ve 1326 tarihlerinde basılmıştır.
– Kitâbu’l Künâ: Râvîlerin künyelerinden bahseden bir eserdir. Haydarabad’da 1360 yılında basılmıstır.
– Kitâbu’l-Kiraati Halfe’l-imam: Namazda imamın arkasında okuma hakkında yazılmış bir eserdir. 1299’da Delhi’de, ayrıca 1320’de Kahire’de basılmıştır.
– Halku’l-Ef’ali’l-ibâd ve’r-Redd Ale’l Cehmiyye: Cehmiyye mezhebinin görüşlerini reddeden bir kitaptır. 1306’da Delhi’de basılmıştır.
– El-Akîde yahut et-Tevhîd: Akaid konusunda yazılmış bir eserdir.
– Abarü’s Sifat: Hadisle ilgili bir eserdir ve bazı kütüphanelerde yazma nüshaları mevcuttur.
– Sahih-i Buhari, asıl adı el-Câmiu’s-Sahih olan ancak müellifinin adına (İmam Buhari) nisbetle ‘Buhari’, hadis kitabı adlı eserdir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir