Adnan Yücel Kimdir?

Doğum tarihi: 27 Mart 1953
Ölüm tarihi: 24 Temmuz 2002
Kaç yaşında öldü: 49
Burcu: Koç
Meslek: Şair
Doğum yeri: Dilek köyü, Elazığ
Ölüm yeri: Çukurova, Adana

Adnan Yücel, “Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek” şiiriyle tanınmıştır.

Adnan Yücel, 27 Mart 1953 tarihinde Elazığ’ın Dilek köyünde bir karayolları işçisinin oğlu olarak doğmuştur. İlkokulu köy ilkokulunda, orta ve lise öğrenimini ise Elazığ’da okudu. Diyarbakır Eğitim Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden 1975 yılında mezun oldu. Aynı yıl Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Enstitüsü’nde yüksek lisansına başlayan Adnan Yücel, bu zaman içerisinde Ankara’da çeşitli devlet okullarında ve kolejlerde Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenliği yaptı.

Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Enstitüsü’nde yüksek lisansını tamamladıktan sonra 1975 & 1987 yılları arasında Elazığ Karakoçan Lisesi, Ankara Yenişehir Lisesi, Ankara Yıldırım Bayezid Lisesi ve Ankara Cumhuriyet Lisesi’nde edebiyat öğretmenliği görevlerinde bulundu.

Adnan Yücel, daha sonra Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne devam etmiş fakat tamamlayamamıştır. 1987 yılından itibaren Çukurova Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak Türk Dili derslerine girmiştir.

İlk şiiri “Ter Şiirleri” adıyla Yeni Adımlar dergisinde 1974 yılında yayımlandı.

Şiirleri Cumhuriyet, Yeni Halkçı Demokrat Gazetesi gibi gazetelerin yanı sıra 1979 tarihinde Yurt Yayınları tarafından basılan ilk şiir kitabı Kavgalara Sözlenen Sevda, özellikle toplumcu çizgideki edebiyat eleştirmenlerinin dikkatini çekmiştir.

Adnan Yücel’in Şiir ve yazıları Türkiye Yazıları,Yazko Edebiyat, Anadolu Ekini, Dönemeç Artı Oluşum, Evrensel Kültür, Petek, Sanat Emeği, Somut, Söylem, Yapıt, ve Yeni Olgu gibi dergilerde yayınlandı. Bazı şiirleri Hollandaca’ya çevrildi.

Türk dili ve edebiyatı üzerine çeşitli makaleleri ve bildirileri olan Adnan Yücel’in 1993 yılında Altın Kitaplar Yayınevi tarafından yayınlanan Karacaoğlan, Yaşamı, Sanatı, Kişiliği ve Şiirleri isimli kapsamlı bir araştırma eseri vardır.

Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN, Edebiyatçılar Derneği, Çukurova Üniversitesi Öğretim Elemanları Derneği üyesi idi.

Eserleri arasında en çok ilgiyi, Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek isimli tek ve uzun bir şiirden oluşan kitabı görür. Bu eserin toplamda yedi baskısı yapılmıştır. Adnan Yücel’in şiiri, hem Garip akımından hem de toplumcu gerçekçi şairlerden özellikle Nazım Hikmet ve Hasan Hüseyin Korkmazgil’den- etkiler taşımaktadır. Halk dilinden beslenen şiirlerinde en önemli üç temel yapı taşı: ritim, ezgi ve imge olarak belirlenebilir. Adnan Yücel’in imgelerinde, özellikle Çukurova’yı ön plana çıkardığı açıkça görülmektedir.

Adnan Yücel, yakalandığı amansız hastalıktan kurtulamayarak 24 Temmuz 2002 tarihinde Çukurova, Adana’da 49 yaşında ölmüştür.

Şiir kitapları:

1979 – Kavgalara Sözlenen Sevda
1982 – Soframda Kaval Sesi
1984 – Bir Özlem Bir Türkü
1985 – Acıya Kurşun İşlemez
1986 – Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek
1989 – Rüzgarla Bir
1991 – Ateşin ve Güneşin Çocukları
1993 – Çukurova Çeşitlemesi
1998 – Sular Tanıktır Aşkımıza
Acının Rengi
Acıya Kurşun İşlemez
Ay Işığında

Yeryüzü Aşkın Yüzü (Şiir)

Aşksız ve paramparçaydı yaşam
Bir inancın yüceliğinde buldum seni
Bir kavganın güzelliğinde sevdim.
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
Aşk ile sevmek bir güzelliği
Ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
İşte yüzünde badem çiçekleri
Saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
Sen misin seni sevdiğim o kavga,
Sen o kavganın güzelliği misin yoksa…

Bir inancın yüceliğinde buldum seni
Bir kavganın güzelliğinde sevdim.
Bin kez budadılar körpe dallarımızı
Bin kez kırdılar.
Yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
Bin kez korkuya boğdular zamanı
Bin kez ölümlediler
Yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
Suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
Ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
Yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık
Törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
Türküler söylerdik hep aynı telden
Aynı sesten, aynı yürekten
Dağlara biz verirdik morluğunu,
Henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz…

Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
Ne tan atışı doğumların sevincine
Ey bir elinde mezarcılar yaratan,
Bir elinde ebeler koşturan doğa
Bu seslenişimiz yalnızca sana
Yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Saraylar saltanatlar çöker
Kan susar birgün
Zulüm biter.
Menekşelerde açılır üstümüzde
Leylaklarda güler.
Bugünlerden geriye,
Bir yarına gidenler kalır
Bir de yarınlar için direnenler…

Şiirler doğacak kıvamda yine
Duygular yeniden yağacak kıvamda.
Ve yürek, imgelerinen ulaşılmaz doruğunda.
Ey herşey bitti diyenler
Korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
Ne kırlarda direnen çiçekler
Ne kentlerde devleşen öfkeler
Henüz elveda demediler.
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!